Rzekomołożyskowy przerost błony śluzowej macicy u suk w badaniu ultrasonograficznym

Wstęp

Przerost błony śluzowej macicy (endometrium) występuje często u starszych suk, zwłaszcza w formie przerostu cystowatego (cystic endometrial hyperplasia – CEH). Charakteryzuje się pogrubieniem całej błony śluzowej, która jest w badaniu USG hiperechogenna, wewnętrzna powierzchnia endometrium staje się nierówna, przerostowi towarzyszą często różnej wielkości cysty. Zwykle przerost obejmuje nabłonek gruczołowy endometrium w obu rogach i trzonie macicy, rzadziej w części narządu. W wielu przypadkach CEH towarzyszy zespołowi endometritis/pyometra. Rzekomołożyskowy przerost endometrium (pseudo-placentational endometrial hyperplasia, PEH) jest znacznie mniej poznaną formą przerostu, trudniejszą do wykrycia oraz do określenia jej istotności, ponieważ jest to słabo zbadana jednostka chorobowa, a przyczyna jej występowania jest nieznana. Oprócz najczęściej używanego określenia jako rzekomołożyskowy przerost endometrium, używane są również takie nazwy, jak rzekomocystowaty przerost endometrium, deciduoma, przerost odcinkowy endometrium. Doświadczalnie wykazano powstawanie PEH na skutek implantacji ciał obcych, jednak mechanizm ich spontanicznego powstawania nie został poznany. 
Rzekomołożyskowy przerost endometrium jest słabo poznaną formą hiperplazji błony śluzowej macicy. Dostępne są jedynie cztery publikacje [1–4] opisujące tę zmianę w przypadkach klinicznych. Istnieje wiele różnic klinicznych oraz histologicznych pomiędzy CEH a PEH. W obu przypadkach podłożem tego procesu jest zawsze stymulacja endometrium, która może mieć różne przyczyny (cykl rujowy, terapia hormonalna), ale zawsze powstaje przy podwyższonym poziomie progesteronu, co zwykle następuje w fazie ciałka żółtego. W rzekomołożyskowym przeroście błony śluzowej macicy, endometrium reaguje w dość dziwny sposób, tworząc miejscowo wysoko zorganizowaną, pogrubiałą błonę śluzową w bardzo podobny sposób, jak to ma miejsce w miejscach zagnieżdżenia łożyska w prawdziwej ciąży. Większość opisywanych przypadków dotyczy młodych, nieciężarnych suk, u których miejscowo pogrubiała macica występowała pod koniec dioestrus. Zmiany występowały pojedynczo lub po kilka w każdym rogu średnicy 2–3 cm z białawą, kosmówkową tkanką wyrastającą z endometrium. W jednym przypadku opisano występowanie PEH u suki w prawidłowej ciąży. W dostępnej literaturze istnieją wzmianki o występowaniu podobnych zmian w ścianie macicy na skutek obecności doświadczalnie wprowadzonego ciała obcego [6–9]. 

Opisywane przypadki kliniczne PEH u suk zostały opisane przy badaniu USG jako miejscowe, okrągłe lub owalne zgrubienie macicy spowodowane symetrycznym pogrubieniem ściany z dobrze widocznymi warstwami oraz z niewielką ilością płynu w jej świetle. Zgrubienie ściany jest wywołane pogrubieniem endometrium z hiperechogennymi pasmami tkanki biegnącej prostopadle do jej powierzchni, tworząc w przekroju poprzecznym macicy regularną, promienistą strukturę [2–4]. Histologicznie PEH przypomina łożysko z gruczołową warstwą podstawną, pasmem tkanki łącznej, warstwą gąbczastą oraz dziwną warstwą przypominającą labirynt [2, 5].  

Opis przypadku

Suka, flat coated retriever, 18 m-cy, 24 kg...