Dermokosmetyki weterynaryjne

Oficjalna definicja dermokosmetyku nie istnieje. W powszechnym przekonaniu produkt ten ma mieć działanie zbliżone do farmaceutyków, jednak trzeba mieć na względzie, że nie podlega on w ten sam sposób kontrolom jakości. Mimo innej kategoryzacji niezwykle chętnie sięgamy po dermokosmetyki, tym samym znacznie skracamy okres leczenia lub rezygnujemy ze stosowania leków ogólnych.
Często w gabinecie weterynaryjnym na wizycie trafiają nam się pacjenci, u których właściciele zastosowali kosmetyk służący do ich własnej pielęgnacji. W tym miejscu trzeba wspomnieć o istotnej różnicy w budowie pomiędzy skórą człowieka a np. psa. Naskórek człowieka jest grubszy, składa się z 10–15 warstw, jego odnawianie trwa ok. 28 dni. U psa naskórek składa się z trzech–pięciu warstw i odnawia się w ciągu 20–22 dni. Znaczącą różnicę notuje się w pH skóry – u człowieka wynosi ono 5,5, czyli jest kwaśne, a u psa jest na poziomie 7,2.
Wśród dermokosmetyków wyróżniamy szampony. Przy doborze odpowiedniego powinniśmy kierować się problemem, z jakim boryka się zwierzę.
Istotne znaczenie ma odpowiedni przebieg szamponoterapii:

• wstępne oczyszczenie skóry – wyszczotkowanie, strzyżenie sierści,
• zabezpieczenie uszu,
• rozcieńczenie szamponu – w zależności od produktu,
• czas kontaktu z powierzchnią sierści i skóry przez co najmniej 10 min,
• dwukrotne wykonanie kąpieli – kąpiel wstępna i zasadnicza,
• odsączenie nadmiaru wody,
• suszenie (unikać użycia suszarki).
   

Łojotok 

Charakteryzuje się defektem keratynizacji, który skutkuje zwiększonym tworzeniem się łusek, czasami nadmiernym przetłuszczaniem się skóry i sierści, a często wtórnym stanem zapalnym oraz infekcjami [1]. 
W przypadku łojotoku, w którego efekcie często sierść jest matowa, ma nieprzyjemny zapach oraz przy dotyku pozostawia po sobie nieprzyjemny łój, zastosowanie znajdą preparaty zawierające: 

• mocznik – wpływa na odnowę keratynocytów, nawadnia naskórek,
• mleczan etylu – zmniejsza wydzielanie łoju,
• siarka – działa keratoplastycznie, litycznie i antyseptycznie,
• kwas salicylowy – obniża pH skóry (przy łojotoku 
• pH skóry ulega alkalizacji [8,2–8,5]), wpływa na wzrost nawodnienia warstwy rogowej naskórka,
• dziegieć – u kotów toksyczny! [2],
• nadtlenek benzoilu – metabolizowany do kwasu benzoesowego, niszczy połączenie międzykomórkowe w warstwie rogowej naskórka [3], pomaga w leczeniu pacjentów z zaskórnikami i zmianami łuszczycowymi, działa wysuszająco – konieczne jest równoczes...