Zastosowanie terapii miejscowej przeciwbakteryjnej w leczeniu powierzchownego ropnego zapalenia skóry wtórnego do nużycy u buldoga francuskiego – opis przypadku

Wstęp

Nużyca jest chorobą skóry wywoływaną przez nadmierne namnażanie się roztoczy z rodzaju Demodex spp. w obrębie przydatków skóry. Są to organizmy komensaliczne, zasiedlające fizjologicznie mieszki włosowe u wielu ssaków, w tym psów. Nużeńce są przekazywane szczeniętom w pierwszych dniach życia przez samicę. Rozwój choroby obserwuje się głównie w stanach spadku odporności organizmu wywołanych innymi schorzeniami lub wtórnie do stosowania leków immunosupresyjnych. Niejednokrotnie nużycę diagnozuje się także u młodych, zdrowych szczeniąt, u których nie doszło jeszcze do pełnego rozwoju układu odpornościowego.

Opis przypadku 

Właściciele zgłosili się do przychodni z dziewięciomiesięcznym psem rasy buldog francuski, ze skierowaniem na konsultację dermatologiczną od lekarza prowadzącego w związku z licznymi wyłysieniami, strupami, zaskórnikami na skórze oraz objawami świądu. Zmiany skórne utrzymywały się od ok. trzech miesięcy. 
W dniu przyjęcia pies przyjmował prednizolon w dawce 0,5 mg/kg m.c. raz dziennie od ok. dwóch miesięcy, a także w związku ze stwierdzoną wcześniej dermatofitozą itrakonazol w dawce 5 mg/kg raz dziennie w protokole: trzy dni podawania leku, następnie tydzień przerwy, od trzech tygodni. Dodatkowo podawano klindamycynę w dawce 10 mg/kg dwa razy dziennie od czterech tygodni oraz suplementy z sylimaryną, kwasami omega-3 oraz witaminami z grupy B. 

Pacjent od trzech miesięcy był karmiony dietą opartą na białku łososia oraz pstrąga, wcześniej otrzymywał pokarm zawierający w składzie wołowinę. Na trzy dni przed konsultacją podano tabletkę z sarolanerem. 
W wywiadzie ustalono, że w domu mieszka jeszcze jeden pies rasy buldog francuski, u którego aktualnie nie prowadzono leczenia oraz nie stwierdzono obecności zmian skórnych, zgłoszono jednak pojawienie się objawów świądu. 
Wykonano badanie dermatologiczne, w którym stwierdzono obustronnie rumień skóry małżowin usznych z nagromadzeniem ciemnobrązowej woszczyny w kanałach słuchowych, a także rumień skóry w okolicy twarzowej, nasilony w okolicy brody, gdzie dodatkowo zauważono liczne strupy oraz krosty mieszkowe. W okolicy pach i pachwin stwierdzono zliszajowacenie skóry z rumieniem oraz pojedynczymi krostami, grudkami, a na skórze wzdłuż grzbietu i boków tułowia – liczne wyłysienia ze strupami, cechy łojotoku suchego, kryzki naskórkowe, sztywność włosa oraz jego łatwe wypadanie. W części dystalnej kończyn przednich zauważono rumień skóry podeszwy oraz przestrzeni międzypalcowych, a w okolicy skóry moszny – rumień i łojotok suchy. 

W badaniu metodą zeskrobin potwierdzono obecność martwych osobników Demodex canis, a w badaniu cytologicznym materiału pobranego z kanał...