Artykuł omawia pierwotne zapalenie gruczołów łojowych (SA) u psów, przewlekłą chorobę autoimmunologiczną. Przedstawiono w nim potencjalne mechanizmy powstawania schorzenia, rolę gruczołów łojowych oraz czynniki predysponujące. Opisano typowe objawy kliniczne, a także rasy najczęściej dotknięte chorobą. Omówiono także metody diagnostyczne, podkreślając kluczowe znaczenie badania histopatologicznego. W artykule przedstawiono różnorodne podejścia terapeutyczne – zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe – zwracając uwagę na konieczność długotrwałej opieki. Całość uzupełnia opis przypadku, który ilustruje proces leczenia psa z SA. Wnioski wskazują, że pomimo przewlekłego charakteru choroby, właściwe postępowanie pozwala na znaczną poprawę komfortu życia zwierzęcia.
Dział: Dermatologia
Rozwój antybiotykooporności bakteryjnej stanowi poważne zagrożenie we współczesnej medycynie zarówno ludzkiej, jak i weterynaryjnej. Obecność szczepów średnio wrażliwych oraz niewrażliwych na leki bakteriobójcze oraz bakteriostatyczne zwiększa ryzyko powstawania infekcji, których leczenie może być bardzo utrudnione lub w dalszej perspektywie niemożliwe. Zgodnie z obecnymi standardami zaleca się dążenie do ograniczania stosowania antybiotyków w terapii, jeśli ich użycie nie jest bezwzględnie konieczne. W opisywanym przypadku u psa rasy buldog francuski zdiagnozowano uogólnioną nużycę z wtórnym powierzchownym ropnym zapaleniem skóry, utrzymującym się dodatkowo ze względu na nieopanowaną alergię pokarmową. Leczenie przyniosło pełną poprawę stanu zdrowia, przy czym zakażenia wtórne dzięki zaangażowaniu właścicieli wyleczono z zastosowaniem jedynie terapii miejscowej w obrębie zmian skórnych.
Obecnie w terapii chorób dermatologicznych skóry dosyć duże znaczenie odgrywają produkty, których składniki mają za zadanie ułatwić pielęgnację i leczenie wielu dermatoz (m.in. skrócić proces terapii). Jednakże nieodpowiednio dobrany preparat czy niewłaściwie wykonana aplikacja mogą nie dać pożądanego efektu, a czasem przynieść szkodę.
Powodem konsultacji było pojawienie się u pięciomiesięcznej, niewychodzącej kotki objawu świądu w okolicy lewej małżowiny usznej. Badania kliniczne oraz otoskopowe nasunęły podejrzenie zarażenia świerzbowcem usznym, które potwierdzono badaniem mikroskopowym wymazu z lewego kanału słuchowego zewnętrznego. Wdrożone leczenie przyniosło pełną poprawę kliniczną.
Zapalenie gruczołów łojowych jest dermatozą idiopatyczną, w której przebiegu dochodzi do zapalenia, a następnie całkowitego zniszczenia gruczołów łojowych. Choroba jest związana z reakcją autoimmunologiczną skierowaną przeciwko antygenom gruczołów łojowych, natomiast patogeneza nie została do końca wyjaśniona. W przypadku psów rasy akita oraz pudli jest ona uznawana za dermatozę dziedziczną (z autosomalnym recesywnym dziedziczeniem). Zapalenie gruczołów łojowych jest opisywane również u królików, rzadko u kotów, koni oraz ludzi. Zmiany guzowate mogą też być zmianami nowotworowymi o różnym charakterze.
Dermatozy psychogenne objawiają się często nadmiernym lizaniem, wydrapywaniem czy gryzieniem sierści i skóry. Etiologia związana jest z zaistnieniem sytuacji stresowej dla danego zwierzęcia. Duży wpływ na proces leczenia tego typu zaburzeń ma terapia behawioralna.