Produkty konopne zyskują coraz większą popularność w praktyce weterynaryjnej, głównie dzięki niskiej toksyczności i pozytywnym opiniom opiekunów zwierząt. W poniższym artykule przedstawiono aktualną wiedzę na temat wykorzystania kannabinoidów w medycynie weterynaryjnej. Omówiono pochodzenie i rodzaje produktów konopnych, ze szczególnym uwzględnieniem różnic między olejem z nasion a ekstraktem z żywicy zawierającym CBD i THC. W artykule opisano mechanizm działania układu endokannabinoidowego oraz rolę receptorów CB1 i CB2 w regulacji procesów fizjologicznych u zwierząt. Szczególną uwagę poświęcono potencjalnym wskazaniom do stosowania CBD, takim jak terapia bólu, padaczki, chorób zwyrodnieniowych stawów, zaburzeń zachowania, dermatopatii czy leczenie wspomagające w onkologii.
Autor: Aleksandra Szuba
lek. wet.; Przychodnia Weterynaryjna I-Vet Katowice, Fundacja „Surowe Kotki i Psy”
Choroba zwyrodnieniowa stawów u kotów jest uważana za jedną z najczęstszych przyczyn przewlekłego bólu u tego gatunku. Ze względu na częstotliwość występowania i postępujący charakter zmian osteoarthritis przyczynia się do pogorszenia jakości życia nawet u 60% dorosłych osobników. Dane szacunkowe są rozbieżne ze względu na trudność w interpretacji objawów bólowych, co przekłada się na późną diagnostykę i wdrożenie leczenia. Aktualny rynek suplementów obfituje w różne produkty, z których wiele nie ma potwierdzonego działania u kotów. W niniejszej publikacji omówiono najczęściej stosowane i najskuteczniejsze suplementy u kotów.
Choroby zapalne przewodu pokarmowego o różnej etiologii oraz długości trwania stanowią jeden z najczęstszych problemów w leczeniu zwierząt towarzyszących. Gastroenetropatie są także najczęstszym powodem niepokoju opiekunów i chęci szybkiego rozwiązania problemu ze względu na jego objawy – większość z nich przebiega z biegunką i (lub) wymiotami o różnym nasileniu. Pomimo różnych przyczyn w leczeniu problemów pokarmowych początkowe postępowanie dietetyczne i suplementacyjne jest dość zbliżone, a często może wystarczyć jako jedyne działanie stabilizujące. Warto spróbować takich rozwiązań z racji ich dużej skuteczności oraz ogólnej korzyści dla mikrobiomu jelitowego.
Okres rekonwalescencji dotyczy pacjentów o różnych potrzebach i z różnymi problemami, dlatego podczas ustalania planu odżywiania należy uwzględnić wiele zmiennych. Obliczenie zalecanej ilości pokarmu oraz tempa jego zwiększenia jest jednym z istotnych elementów opracowania planu żywieniowego na okres regeneracji.
Rola suplementacji we wspomaganiu leczenia od lat jest przedmiotem zainteresowania lekarzy oraz dietetyków. Ciągle rosnąca ilość badań wskazuje na jednoznacznie pozytywny wpływ substancji takich jak przeciwutleniacze, nienasycone kwasy tłuszczowe i minerały zarówno na proces leczenia zmian chorobowych, jak i na utrzymanie prawidłowego funkcjonowania narządu wzroku.
Przewlekłe enteropatie to zbiorczy termin określający choroby przewodu pokarmowego trwające trzy tygodnie lub dłużej, z wyłączeniem parazytoz jelitowych oraz chorób nowotworowych. Enteropatie są klasyfikowane jako reagujące na dietę (FRE), reagujące na antybiotyki (ARE) oraz reagujące na terapię immunosupresyjną (IRE). Prezentowane w ostatnich latach badania wskazują, że 50–70% pacjentów będzie reagowało na zmianę diety jako leczenie pierwszego wyboru. Ze względu na podłoże w reakcji na pokarm część pacjentów będzie także prezentowała objawy dermatologiczne. Wśród zalecanych form terapii dietetycznej poza dietami hydrolizowanymi i typu gastrointestinal coraz częściej stosowane są diety przygotowywane przez opiekuna w domu na podstawie zaleceń dietetyka. Prawidłowo prowadzone diety domowe są pełnowartościowe, wysokostrawne i bardzo smakowite, co jest szczególnie istotne u przewlekle chorych pacjentów, dzięki czemu są istotnym elementem terapii przewlekłych enteropatii.