Kocie przewlekłe i limfoplazmocytarne zapalenie dziąseł i jamy ustnej (feline chronic gingivostomatitis, feline lymphoplasmacytic gingivostomatitis – FCGS/FLPG) jest ciężką, immunozależną chorobą błony śluzowej jamy ustnej, dotyczącą nawet 26% kotów domowych. Objawia się rozległymi, bolesnymi zmianami zapalnymi, prowadząc do utraty apetytu, zaniedbania pielęgnacji sierści i obniżenia aktywności społecznej. Patogeneza wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną, często w powiązaniu z zakażeniem kocim kaliciwirusem, a także z innymi patogenami. Do czynników ryzyka zalicza się nadmierną obecność płytki bakteryjnej, predyspozycje genetyczne i czynniki dietetyczne. Skuteczne postępowanie wymaga stałej współpracy lekarza i właściciela w celu kontroli zmian i poprawy jakości życia pacjenta. Szczegółowe omówienie aktualnej wiedzy na temat etiologii, diagnostyki i strategii terapeutycznych przedstawiono w dalszej części artykułu.
Autor: dr n. wet. Joanna Bubak
W poniższym artykule omówiono naczyniakomięsak śledziony (HSA) u psów, jego epidemiologię, przebieg kliniczny i diagnostykę. Przedstawiono typowe objawy, zmiany laboratoryjne oraz metody obrazowania, w tym USG, radiografię i echokardiografię, a także znaczenie histopatologii w ostatecznym rozpoznaniu. Omówiono strategie leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem splenektomii, chemioterapii, terapii celowanej i suplementacji naturalnej. W artykule przedstawiono przypadek kliniczny, podkreślający agresywny przebieg HSA mimo wczesnej interwencji chirurgicznej. Zaznaczono konieczność indywidualnego podejścia oraz dalszych badań nad skutecznymi terapiami. Podkreślono także znaczenie terapii wspomagających w wydłużeniu komfortowego życia pacjentów.
Immunozależne zapalenie wielostawowe (immune-mediated polyarthritis – IMPA) to choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym, która występuje u psów częściej, niż się powszechnie przypuszcza. Charakteryzuje się zapaleniem obejmującym co najmniej dwa stawy i może przyjmować postać erozyjną lub nieerozyjną, z których ta druga występuje zdecydowanie częściej. Objawy kliniczne są zróżnicowane – od kulawizny, sztywności chodu i wysięku stawowego po gorączkę, apatię i utratę apetytu. W diagnostyce kluczową rolę odgrywa analiza płynu stawowego, badania obrazowe oraz wykluczenie innych przyczyn zapalenia stawów, takich jak infekcje czy nowotwory. Ze względu na różnorodny przebieg kliniczny IMPA powinno być brane pod uwagę w diagnostyce różnicowej wielu niespecyficznych objawów. W artykule omówiono aktualne podejście do diagnostyki, klasyfikacji oraz leczenia tej jednostki chorobowej, z uwzględnieniem najnowszych doniesień z literatury.
Zapalenie przyzębia to powszechna choroba stomatologiczna u psów, która może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, a jej objawy często rozwijają się bezobjawowo, co utrudnia wczesne wykrycie. Choroba ta dotyczy aż 88,67% psów, a tylko 43,83% właścicieli jest jej świadomych. Proces rozwoju choroby zaczyna się od powstawania płytki nazębnej, która prowadzi do zapalenia dziąseł i przyzębia. W miarę postępu choroby dochodzi do uszkodzenia więzadeł i utraty kości, co może prowadzić do wypadania zębów oraz komplikacji zdrowotnych w innych narządach. Diagnostyka polega na ocenie wizualnej oraz badaniach rentgenowskich, a leczenie obejmuje zarówno czyszczenie zębów, jak i ekstrakcję zębów w zaawansowanych przypadkach. Profilaktyka opiera się na regularnym szczotkowaniu zębów, stosowaniu środków antyseptycznych oraz diecie stomatologicznej. Właściciele psów odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu zdrowia jamy ustnej swoich pupili.
Kastracja psów to powszechny zabieg chirurgiczny w weterynarii, mający na celu kontrolę populacji, modyfikację niepożądanych zachowań oraz leczenie różnych schorzeń. Najczęściej stosowaną metodą jest podejście przedmosznowe, które zmniejsza ryzyko infekcji i uszkodzeń pooperacyjnych. Alternatywnie technika cięcia mosznowego, używana głównie u innych zwierząt, zyskuje popularność wśród zabiegów dla psów – oferuje korzyści takie jak krótszy czas operacji i mniejsze ryzyko powikłań. Obie metody mogą prowadzić do powikłań, takich jak rozejście ran czy krwawienie, ale młodsze psy rzadziej ich doświadczają. Konieczne są dalsze badania, aby określić najlepsze zastosowanie obu technik w praktyce weterynaryjnej.
Skórzaki (dermoids) to zmiany wrodzone wynikające z obecności prawidłowo zbudowanych tkanek w nietypowej lokalizacji, najczęściej w obrębie oka. Dermoidy, będące jedną z najczęstszych postaci takich wad, powstają w wyniku nieprawidłowego rozwoju ektodermy na etapie embrionalnym. Zmiany te mogą prowadzić do podrażnień rogówki, zapaleń spojówek oraz wrzodów rogówki, a ich obecność staje się widoczna dopiero po pewnym czasie, w miarę wzrostu zmiany. W artykule zawarto przegląd literatury i przykłady tego schorzenia u małych zwierząt. Skórzaki, choć rzadkie, są istotnym problemem w medycynie weterynaryjnej, ponieważ mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, w tym uszkodzeń rogówki. Wczesne rozpoznanie i usunięcie chirurgiczne zmiany pozwala na poprawę komfortu życia pacjenta, a rokowanie po zabiegu jest zazwyczaj bardzo dobre.
Śledziona pełni wiele istotnych funkcji u zwierząt towarzyszących. Usunięcie części lub całości śledziony może być przeprowadzone i zazwyczaj nie prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Niemniej jednak decyzja o zabiegu operacyjnym powinna być podejmowana z rozwagą, a każdy usunięty narząd powinien być przekazywany do badania histologicznego, które jest kluczowe dla ustalenia dalszej strategii terapeutycznej. W niniejszym artykule skupiamy się na aspektach splenektomii, które mogą wystąpić i są ważne dla osiągnięcia zamierzonych celów.
Pierwotne nowotwory złośliwe mnogie (MPMT) to nowotwory mnogie o niezależnej patogenezie i różnym utkaniu tkanek. Ze względu na rzadkie występowanie MPMT nieczęsto były badane w weterynarii. Omawiany przypadek opisuje psa rasy yorkshire terrier z dwoma nowotworami pierwotnymi: rakiem gruczołu sutkowego oraz rzadkim nowotworem jajnika Sertoli-Leydig cell tumor.
Celem artykułu jest wskazanie problemów i konsekwencji związanych ze stosowaniem surowego mięsa w diecie. Przedstawiono diagnozowanie schorzeń, które są wynikiem takiego sposobu żywienia. W artykule autorzy przedstawili najczęstsze powikłania stosowania diety BARF u pacjentów żywionych tym sposobem na podstawie przypadków spotykanych w klinice. Żywienie sposobem BARF nie powinno być stosowane u zwierząt w fazie wzrostu, gdyż może powodować nieodwracalne zmiany skutkujące cierpieniem i upośledzeniem ruchowym do końca życia. Zwierzęta, które karmione są w ten sposób powinny być pod ścisłą kontrolą świadomego lekarza weterynarii, najlepiej specjalisty w żywieniu psów i kotów. Na prawidłowy rozwój zwierząt ma wpływ odpowiednio zbilansowana dieta, a brak znajomości fizjologii oraz potrzeb zwierząt oraz stosowanie diety BARF przez nieświadomego właściciela może odbić się negatywnie na zdrowiu zwierzęcia.
Złośliwe nowotwory osłonek nerwów obwodowych (malignant peripheral nerve sheath tumor – MPNST) lub splotów nerwowych stanowią wyzwanie w leczeniu, począwszy od diagnostyki, po dobór odpowiedniego postępowania, głównie chirurgicznego i terapii przeciwbólowej. Niniejszy artykuł opisuje przypadek pacjenta ze zdiagnozowanym nowotworem osłonek nerwów, przedstawia podstawy diagnostyki tej choroby, a także przegląd możliwości terapeutycznych ze szczególnym uwzględnieniem rozwiązań chirurgicznych.
